การเพิ่มโทษตัวการ ผู้ใช้ และผู้สนับสนุนในกรณีผู้กระทำความผิดเป็นผู้ที่มีความอ่อนแอทางร่างกายหรือจิตใจหรืออยู่ในภาวะจำยอม

Abstract

การเป็นผู้ใช้โดยวิธีการทั่วไปตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา84และผู้ถูกใช้ เป็นผู้ที่มีความอ่อนแอทางร่างกายหรือจิตใจ (เป็นบุคคลอายุไม่เกิน 18 ปีผู้พิการ หรือผู้ทุพพลภาพ) หรือเป็นผู้ที่อยู่ในภาวะจํายอม (เป็นลูกจ้างผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาผู้ที่มีฐานะยากจน หรือผู้ต้องพึ่งพาเพราะเหตุป่วยเจ็บหรือไม่ว่าในทางใด) ถ้าผู้ถูกใช้ได้กระทำความผิดนัดศาลจะต้องเพิ่มโทษแก่ผู้ใช้โดยวิธีการทั่วไปกึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสําหรับผู้ใช้โดยวิธีการทั่วไป แต่ถ้าผู้ถูกใช้ไม่ไดกระทำความผิดนัดศาลไม่ต้องเพิ่มโทษแก่ผู้ใช้โ้ดยวิธีการทั่วไป นอกจากนี้การเป็นตัวการตามมาตรา 83 และการเป็นผู้สนับสนุนตามมาตรา 86 แม้ผู้กระทําความผิดจะเป็นผู้ที่มีความอ่อนแอทางร่างกายหรือจิตใจหรืออยู่ในภาวะจำยอม ศาลไม่ต้องเพิ่มโทษแก่ตัวการและผู้สนับสนุนส่วนการเป็น ผู้ใช้โดยการโฆษณาหรือประกาศตามมาตรา 85 หากผู้ใช้โดยการโฆษณาหรือประกาศ “มีเจตนาย่อมเล็งเห็นผล” ว่าผู้กระทําความผิดจะเป็นผู้ที่มีความอ่อนแอทางร่างกายหรือจิตใจหรืออยู่ในภาวะจำยอม ศาลจะต้องเพิ่มโทษแก่ผู้ใช้โดยการโฆษณาหรือประกาศเนื่องจาก “การโฆษณาหรือประกาศ” แก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิดตามมาตรา 85 โดยสภาพแล้วก็คือ “การก่อ” ให้ผู้อื่นกระทําความผิดตามมาตรา 84 งานวิจัยฉบับนี้ไดทำการศึกษาปัญหาด้านเนื้อหาของเหตุเพิ่มโทษ (ประเภทของผู้กระทําความผิดซึ่งเป็นผู้ที่มีความอ่อนแอทางร่างกายหรือจิตใจหรืออยู่ในภาวะจํายอม) และปัญหาด้านการไม่บัญญัติเพิ่มโทษ (การไม่บัญญัติเพิ่มโทษแก่ผู้ใช้โดยวิธีการทั่วไป ในกรณีผู้ถูกใช้ไม่ได้กระทำความผิด การไม่บัญญัติเพิ่มโทษแก่ผู้ใช้โดยการโฆษณาหรือประกาศให้ชัดเจน การไม่บัญญัติเพิ่มโทษแก่ตัวการและการไม่บัญญัติเพิ่มโทษแก่ผู้สนับสนุน) โดยได้ดําเนินการศึกษาในเชิงเอกสาร (documentary research) ซึ่งผลที่ได้จากการศึกษาพบว่า ปัญหาด้านเนื้อหาของเหตุเพิ่มโทษและปัญหาด้านการไม่บัญญัติเพิ่มโทษได้ก่อให้เกิดความไม่เหมาะสมและความไม่เป็นธรรมขึ้น งานวิจัยฉบับนี้จึงได้นำเสนอแนวทางการแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา 83 มาตรา84 มาตรา 85และมาตรา 86 ให้เกิดความเหมาะสมและเกิดความเป็นธรรม